Vali ishte e famshme para se të merrte mbiemrin Dinella.
Ishte “shyterja” më e mirë e ekipit të “Studentit” dhe njihej si Valentina
Foto. Kur “Studenti” shkëlqente në volejbollin për femra, ende nuk kishte dalë
“Dinamo” e Kreshnik Tartarit, “Skënderbeu” nën drejtimin e Pandi Gëllçit posa
kishte marrë një kupë dhe Farie Hoti me Tiranën e saj dominonin volejbollin
shqiptar.
Vali Fotoja ishte e talentuar, e fuqishme dhe serioze.
Luante me të njëjtin impenjim edhe kundër ekipit të qytetit të saj. Simpatike,
me flokë të shkurtra, me një trup të shkëlqyer dhe me një qëndrim shembullor në
fushë ndaj kundërshtareve dhe gjyqtarëve. Kështu e kujtoj në disa ndeshje në
stadiumin “Skënderbeu”, ku krahas Sasha Azemit dhe të tjerave na kishin mundur.
Ishte jo vetëm sulmuese ndër më të mirat në Shqipëri, por luante shkëlqyer në
rrjetë dhe në vijën e dytë. Vendin në kombëtaren e Shqipërisë e kishte të
siguruar.
Sportdashësit korçarë prisnin të mbaronte studimet dhe të
kthehej me “Skënderbeun”, që me Dhorkë Koçon në krye ishte rivali tjetër i “17
Nëntorit”.
Historia e kthimit të Valit në Korçë ishte pak e komplikuar.
Sa ishin fejuar me portierin e kombëtares, Koço Dinellën, që në ato vite ishte
portiere më i mirë shqiptar. “Studenti” nuk lejonte largimin e saj dhe po njëlloj,
“Dinamo” nuk deshte të jepte transfertën për Koçon. Telefonatat dhe shkresat ndërmjet
administratave të asaj kohe, për të dy sportiestët duhet të kenë qënë pafund.
Vali erdhi në Korçë, tashmë si Vali Dinella dhe fillloi të
luajë me “Skënderbeun”, që po kthehej në një ekip të kompletuar, pretendent
kryesor për titullin kampion. Po rritej “ylli”
i volejbollit shqiptar, Tamara Nikolla, që dukej se ndiqte shembullin e Valit për
përkushtimin në stërvitje, seriozitetin dhe karakterin e saj.
Ishin në të njëjtin ekip dy sportiste model dhe njëkohësisht
gra të përsosura.
Karriera e Valit në “Skënderbeu” nuk zgjati sa prisnin
sportdashësit korçarë. Pengu i tërheqjes edhe pse nuk e shprehte, dallohej lehtë
tek Vali. Volejbolli kishte qënë shumë i rëndësishëm për të. Vazhdonte të
ndiqte ndeshjet e ekipit nga shkallët e Këndit Sportiv dhe më vonë nga ato të
Pallatit të Sportit duke përjetuar të njëjtat emocione si të vajzave në fushë.
Kur hymë në shkollën e mesme “Themistokli Gërmenji”, Vali
nuk luante më, por kishte të njëjtën formë fizike dhe nuk kishte djem e vajza
gjimnaziste ta mposhtnin në volejboll.
Ne nuk e kishim mësuese, se ju bënte edukatë fizike vetëm
vajzave. E megjithatë i druheshim dhe e donim. Gëzonte respektin e gjithë
shkollës dhe njëkohësisht nuk ja bënte njeri fjalën dy. Zaten nuk fliste shumë
dhe asnjëherë nuk fliste pa menduar thellë. Dy mësuesit tanë të fiskulturës,
Maqo Kostallari dhe Vali Dinella kishin më shumë autoritet se drejtori dhe nëndrejtorët
e shkollës. Jepnin dashuri, këshilla, përkujdesje dhe si rrjedhim i donim dhe i
respektonim.
Flisnim me të edhe për jetën, për rëndësinë e përkushtimit, vullnetit,
mënçurisë dhe të qënit të drejtë.
Vite më vonë, kur isha miqësuar prej saj me Koçon, e njoha
edhe më mirë, në cilësitë njerëzore të besnikërisë, drejtësisë dhe
seriozitetit. Studentët e Universitetit të Korçës besoj se kanë pasur fatin për
një kohë të gjatë të kenë përfituar nga këshillat e saj, në një moshë delikate
dhe të rëndësishme të jetës së tyre.
Nuk di dhe në do m’i falë këto paragrafë të paautorizuara, që
po hedh në blog-un tim, sepse edhe pse po shkoj në të gjashtëdhjetat ende
druhem nga profesore Vali.
E talentuara, e papërkulura, seriozja, bujarja Valentina
Foto Dinella.
Ne foton e vitit 1978 - Vali Dinella dhe shoket e mij Arben Kallamata dhe Gjergji Raidhi.
No comments:
Post a Comment