SPLEEN
Acari acaruar nga qyteti i tërë,
Zbrazi me gëzim gjithë ciknën e hidhur,
Një vdekje të brymët mbi fushën e gjërë,
Mbi zhelanët që flenë në varrezën ngjitur.
Mbi pllaka i gjori maç rreket të kotet,
Por ethshëm i dridhen eshtrat nën lëkurë,
Strehës shpirti i poetit nuk rreshtën lotët,
Me zënë e trishtë të një hije të sëmurë.
Dëgjohet këmbana; në çastin e duhur,
Shkurdisur lavjerrsi ndjek ritmin e humbur,
Ndërkohë mes letrave plot me pika lyre
Të lëna kujtim nga një vejushë në zi,
Kuqja Damë Karro dhe shiku Fand Spathi,
Rrëfejnë si humbën dashuritë e tyre.
No comments:
Post a Comment