Unë isha atje!

Gjendja e mjerueshme e Udhëheqjes së PS-së, më e keqe se kurrë në 20 vitet e fundit, më detyron të përsëris kujtimet e para '90, në të cilat janë disa bashkëmoshatarë të mij, pjesë e Elitës politike në vend. Në të do përmend edhe disa nga femijët e Bllokut, që edhe sot janë aktivë në krahun e Majtë të politikës. Nuk kam ndonjë shqetësim me përfshirjen e tyre në politikë, se fundja s'ka përse fëmijët të paguajnë për mëkatet e prindërve, sa do të mëdha qofshin. Problemi im është, që në një vend të varfër, ku e Majta normalisht duhet të jetë në pushtet për një kohë të gjatë,(si ka ndodhur në shumë vende të Amerikës Latine), kjo jo vetëm nuk ndodh, por në krye të së Majtës janë pjesa më konservatore e saj, ajo e lidhur me shumë fije me Partinë e Punës. Për arsye, që lidhen me mohimin e etërve të tyre, me transformimin e pronësisë, me liberalizimin e ekonomisë etj., kjo e Majtë, që dashje pa dashje mbart frymën e Bllokut, nuk mund të jetë “lokomotiva” e shoqërisë shqiptare. Ajo ka prirje të ndjekë një rrugë të çoroditur të zhvillimit, larg reformave thelbësore, jo për ideologjinë që mbart(nuk ju bëhet aspak vonë për asnjë ideologji), por pikëërisht për lidhjet kokë e këmbë me shtresa dikur të inkriminuara, synimi I vetëm I të cilave ka qënë të rrinë me çdo kusht në pushtet. Do mundohem ta ilustroj këtë ide, duke përmendur disa nga përfaqësuesit kryesorë të PS, të paktën ata që i njoh më mirë se ç'rrënjë kanë. Po e filloj me një politikan biznesmen, që ka luajtur një rol me rëndësi në këtë 20 vjet dhe së fundi vendosi edhe të bëhet edhe zyrtarisht politikan: • Koço Kokëdhima. I njohur sot si një nga biznesmenët më të fuqishëm shqiptarë, (me dëshirën për të qënë Donald Trump-i shqiptar jep edhe këshilla në shtyp si "të bëhesh milioner"), Kokëdhima lidhet me Partinë e Punës, që në fundin e viteve '70. Kur filluam universitetin, në vitin 1979, të çuditur mësuam se mes studentëve konviktorë ishin edhe 2 anëtarë partie të pranuar në fund të shkollës së mesme. Njëri quhej Koço Kokëdhima dhe studionte Fizikë në Shkencat. I dyti, po nga Vlora, ishte një ronxhobonxho në inxhinierinë e Ndërtimit, të cilin e kam njohur atë kohë, por nuk kam dëgjuar më të flitet për të. Për ata që nuk i përkasin brezit tim, po spjegoj se të ishe komunist në moshën 19 vjeçare ndërsa mbaroje shkollën e mesme , ishte një gjë e padëgjuar dhe individi ose duhej të ishte shquar për devotshmëri, ose Komiteti i Partisë në Rreth(në këtë rast Vlora) duhet të kishte nisur një lloj eksperimentimi idiot. Ne na qeshej me dy komunistët universitarë, sepse fryma e përgjithshme në rrethet e studentëve(përfshi edhe fëmijët e Bllokut) ishte kundër devotshmërisë dhe e quante në rastin më të mirë qesharake. Duket që Kokëdhima kishte synime të hershme për karrierë dhe këtë e arriti shpejt, ndonëse nuk mundi të bëhej Sekretari i BRPSH-së, për të cilën në atë kohë u zgjodh një tjetër student nga Vlora. Koçoja, pas studimeve nuk arriti të qëndronte në Tiranë por filloi si funksionar, Sekretar i Rinisë i Fierit. Atje filloi karrierën e tij si biznesmen në fundin e viteve '80, kur u shfaq në skenë i zgjedhuri i PP-së, biznesmeni i falimentuar Ajdin Sejdia. I sugjeruar nga lart, Kokëdhima filloi veprimtaritë ekonomike të pavarura nga sistemi shtetëror, me objektet në kontrollin e Komitetit të Rinisë. Me to krijoi një bazë ekonomike për vete, që do ta përdorte më vonë kur të rikthehej në Tiranë, pas një emigrimi të shkurtër. Lulëzimi i i bizneseve të tij, të lidhura me tenderat, ndodhi vetëm pas vitit 1997, kur PS erdhi në fuqi dhe njerëzit më me pushtet ishin miqtë e pedagogët e Koços, profesorët Gjinushi, Fatos Klosi dhe Rexhep Mejdani. Lulëzoi edhe gazeta e tij "Shekulli", të cilën po e nxirrte në treg gati falas, duke konkurruar gjithë botuesit e tjerë dhe duke i shërbyer klanit të tij në PS. I njohur për mosmarëveshjet e tij me klanin Nano, Kokëdhima u bë një mbështetës kryesor i Ramës në përpjekjen e tij për të marë në dorë PS-në, duke braktisur edhe mikun e vjetër Mejdani. Rol kishin luajtur tenderat dhe bizneset e përbashkëta të ndërtimit me kryetarin e Bashkisë së Tiranës. Gjatë këtyre viteve, ai në gazetën e tij kishte nisur një luftë të çuditshme ndaj Kryepeshkopit Janullatos, të cilën nuk kisha mundur ta kuptoja. Sidomos, kjo luftë ushqehej në një forum shqiptar në internet, të financuar prej tij dhe i drejtuar nga i nipi i tij Dori. Më habiste ashpërsia në forum dhe pasqyrimi i tij në web-in e Shekullit. E dija që Kokëdhima nuk ishte ndonjë patriot i thekur, por nuk dija se ç'interesa mund të kishte për të goditur kreun e Kishës, e të mbështeste një prift torolloz në Elbasan. Zakonisht kjo bëhej nga partitë e djathta gjoja nacionaliste. Me hapjen e çështjes së Thimio-ikona, m'u qartësuan interesat e këtij vagabondi të hershëm të politikës puniste. Rikthimi i Berishës në pushtet solli një rënie të veprimtarisë të tij ekonomike, por bizneset e ndërtimit në Tiranë ishin si gjithnjë të forta, deri sa filloi kriza e ndërtimeve. Tashmë Kokëdhima vendosi të mos mbetej më në prapaskenat politike, por të hynte në politikë, ndoshta me synimin, për tu bërë pas dy-tre legjislaturash kryeministër i vendit. Në vitet e fundit, arriti të mënjanojë edhe rivalin e tij të përhershëm, ish-Sekretarin e KQ të PPSH, vlonjatin politikano-biznesmen Fatmir Xhafa. (vijon)