Tempullit në kthinën e fshehtë rri,
Kurmit bukur i derdhet mëndafshi i zi,
Buzët i lëviz , por nuk bën magji,
Prift'resha introverte.
Në rradhë, tek shkallët, presin çdo ditë,
Kumtet e ardhme që vijn' nga Perënditë,
Njerëz që në krahë mbajn' delet dhe dhitë
Plot brenga dhe derte.
Ajo nis përzgjedh mes shkrimeve të lashta
Të ëmbla fjalë dhe fjalë të vrazhda
Pa parë fytyrat që janë përjashta
Gjithsekujt më vete.
Nga avujt e verës që pi me sapllak,
Vegimet e ardhme i shfaqen pa cak,
At'here ngadalë zë xhvishet cullak
Prift'resha introverte.
Prej gypit të gurtë të së fshehtës kthinë,
Kumtet e shenjta tek njerëzit arrijnë,
Ikin si kanë lënë o delen o dhinë
Pa brenga dhe derte.
No comments:
Post a Comment