Akujt ishin larg nga Salamina,
Më larg edhe se persët.
Nën këngën e çmendur të xinxërve
Atë verë tmerrësisht të nxehtë
Ai ende rrekej mitologjisë së vikingëve.
U përpoq të ngjitej gjunjas,
Në kodrën ku i jepej fund mundimeve.
(Nuk ishte ndëshkimi i Sizifit,
Një tjetër dënim ishte-
Ai i shpëlarjes së dyshimeve.)
Me gjunjët e përgjakur
Që çuditërisht nuk dhembnin,
Trupin drejtoi kur arriti në majë.
Horizontit ku dielli kishte nisur përflakjen
Edhe pse në anën tjetër të rruzullit,
Arriti të shihte flokët e saj.
No comments:
Post a Comment