I pahijshmi

Një ditë me diell unë hijen e humba

Në stinën kur zogjtë iknin me trumba;

Orkestra në park luante një rumba

(Ishte në modë at'here.)

Kudo që endesha më shihnin me habi,

Zonjëza dhe zotër, pleq edhe fëmij'

"Ky është ai q'humbi hijen e tij!"

Përflitej pas çdo dere.

Por unë nuk ndjeja të hijes mungesë

Ato të të tjerëve nuk më linin mbresë

"Ndoshta dhe kthehet"- e kisha një shpresë

"Mbase një ditë vere".

Edhe se të kthehej nuk kisha dobi,

Nuk di kush e do nga pas hijen e tij,

"Por hije mbi dhe lëshon çdo njeri!"

Mendoja her' pas here.

Ngadalë po më dukej çdo gjë pa shije,

Por dhe rreth e rrotull botës  t'i bie

Nuk di ku ka vend ku të blesh një hije

Të t'thonë-"Paguaj dhe merre."

Në dëshpërim shtyj ditët një dhe nga një,

Jo rrallë dhe natën as gjumi s'më zë,

Nuk di pse e ndjej dhe të qetë s'më lë

Hija q'humba at'here.