Në kopështin e pasëm
Gjithë ngjyra panja është veshur,
Si një lavire plakaruqe që rroba plot lule vesh
Me shpresë se rinokët kanë për ta ndjekur.
Më kot t'i ngjyen mollëzat e zbehta
Edhe rimeli më qerpikët dot s'i zgjat.
Nuk ke më pjalm që bletët rreth t'i mbledhë,
Nuk munden ngjyrat të mbulojnë të kërrusurin shtat.
Dhe kardinali i vogël,
Që shpesh ulej mbi degë
Nuk cicëron më
Ka mësuar të heshtë.
Gjithshka duket bukur në kohën e saj
Marrokja panja ime në vjeshtë.
No comments:
Post a Comment