Unë jam një bisht cigareje
Që u tymos për të fundit herë dikur.
I flakur në bregdetin e mendimeve,
Ku më shumë leshterikë pështillen këmbëve,
Se sa gjemba iriqësh të ngulen tabanit.
Mbeturinë e një qytetërimi të shpifur,
Që gjallesat ka zhbërë,
Që ndjenjat ka kthyer në zhurr,
Mes guraleceve rrekem era mos më marrë
Fshehur si një barkë e vjetër në cep të limanit.
Dikush më thithi gjithë forcë,
Avujt e dalë nga prushi i dyshimeve,
I mundimeve për të zbuluar të fshehtat,
I përvëlimeve në kërkim të dritës,
I rrekjeve për të thënë të vërtetat,
Në një të vetme mbrëmje të drithërimeve.
Tymthithësi humbi në një tjetër Gjithësi,
A ndoshta helmuar kokën pështeti mbi një gur.
Unë jam një bisht i lagur cigareje
Ku nuk ka mbetur shënjë ADN-je,
Se u përthith shumë vite më parë,
Në një pjesë kohe,
Që quhet Dikur.
No comments:
Post a Comment