Dy pas mesnate.
Nga t’ja nis?
Lotët më rrëshkasin në faqe,
Heshtja e thellë e Vetmisë,
Më ndjek, nuk më le në paqe.
Jam fantazma e vajzës,
Që aq mirë e njihja.
Nga dëshirat e vajzërisë sime
Ka mbetur veç hija.
Kërcej ngadalë në këtë dhomë të zbrazët,
Mundet Vetmija vendin tënd të marrë?
I këndoj shpirtit një nina nana të qetë
Të lashë të shkoje,
Tani në zemër trishtim ka vetëm.
Jam e trembur të shkoj brenda,
Nga frika e një nate pa ëndrra.
Vetmija do më mbajë të mpitë
Vonë, deri sa gjumi të më kapitë.
Jam fantazma e vajzës,
Që aq mirë e njihja.
Nga dëshirat e vajzërisë sime
Ka mbetur veç hija.
Kërcej ngadalë në këtë dhomë të zbrazët,
Mundet Vetmija vendin tënd të marrë?
I këndoj shpirtit një nina nana të qetë
Të lashë të shkoje,
Tani në zemër trishtim ka vetëm.
Copra të thyera të një historie pafrymë
Ku dikur kishte dashuri
Ndërsa tani jam vetëm unë
Dhe kjo e mallkuar vetmi.
Kërcej ngadalë në këtë dhomë të zbrazët,
Mundet Vetmija vendin tënd të marrë?
I këndoj shpirtit një nina nana të qetë
Të lashë të shkoje,
Tani në zemër trishtim ka vetëm.
No comments:
Post a Comment