Ne rrimë shtrirë
Në morgun e dashurive
Sytë i hedhim njëri
tjetrit
Të shohim nëse ende marrim frymë;.
Të panjomur nga shiu i frikshëm i shifrave,
Të mpirë
Edhe pse jo në gjumë.
Ndjekim me sy
Gishta të shkathët prestigjitatorësh,
Mbi shami shumëngjyrëshe
Që asgjë nuk fshehin;
Premtime të ngrira dashnorësh,
Buzë të këputura
Që tinguj s’mund të nxjerrin.
Veten pyes:
“Ku shkoi fluturuesi gjog,
Me të cilin kalëroje ëndrrave?”
Ndërsa i nemitur nën brymën e shënjave,
Asgjë më nuk pres në të dashurive morg.
No comments:
Post a Comment