Sa më i lartë fluturimi,
Aq më e rëndë përmbysja
Ndërsa dhimbja e shurrdhët;
Vuajtjet përcjellë pluhurit
Pluhurit që dikur mbulonte udhët.
Nuk ka feniks të tillë,
Të ringjallet mbi këtë hi,
Të qullur nga lotët,
Lotë të turbullt vere,
Në këtë dimër të shpëlarë në shi.
“Ku ikën?”-një ditë thirre,
“Mua ku më le?”
Ishte vetëm fillimi,
I fluturimit nisje,
Ndërsa tani kruspull
Nëpër dhëmbë këndoj:
“Një zog i vogël nënë fole.”
No comments:
Post a Comment