Shpesh mendon se nuk ka përse të ketë turp. Nuk ka vjedhur
dhe aq më pak ka vrarë njeri. Po të mos quhej vrasje ajo ç’kishte ndodhur shumë
vite më parë dhe kishte lënë në pjesën e balllit, që po zbulohej dita ditës, shënjën.
Nuk kishte dëshmuar kundër askujt edhe kur kishte parë shumë gjëra për të ciat
do kishte qënë mirë ndoshta të kishte dëshmuar. Po ai i urren gjyqet,
gjykatësit dhe avokatët. Kohë përpara se të njihej me të shoqen dhe të jatin e
saj. I vjehrri kishte qënë gjykatës në kohën e kolonelëve gri dhe shpesh
mburrej se kishte qënë më i zellshmi dhe më i zoti. Mbante rekordin e të
dënuarve politike me mbi 888 të dënuar
dhe të gjyqeve më të bujshëm. Vështrimi i tij i pjerrët ishte cilësuar
si “kosa e pjerrët prerëse” e Kasios. Atë vështrim e kishin sfiduar vetëm disa
të pandehur dhe avokatë. Më të shquarit kishin qënë dy në “gjyqin e agjitatorëve”,
por ai nuk donte të flitej rreth atij
gjyqi.
Tani çuditej, sa shumë i dashuruar kishte qënë me të bijën e
Kasios edhe pse ajo i ngjiste në shumë gjëra të jatit. Bile kishte edhe një vështim
të pjerrët therrës, që në fillimet e dashurisë atij i dukej se e bënte atërheqëse
dhe seksi. Ndryshonte shumë nga vajzat që kishte njohur më parë, dhe sidomos
nga të dashurat e tij të para.
U mundua të largojë mendimet nga e shoqja, që tashmë është
vetëm një “ish”. Në këtë kohë që zvarritet, mendimet rreth saj do e torturojnë
më tepër ndaj do ta harrojë. Të paktën për disa orë. Deri sa të niset për në Terminal.
Më tej do fillojë të mendojë për të tjera gjëra, që lidhen shumë pak me vitet e
fundit dhe më pak akoma me vjehrrin e tij Kasio. “Kur koha rrjedh ngadalë vuajmë
më shumë apo njëlloj? Harrojmë më shumë apo më pak? Na fshihen kujtimet apo na
gdhenden më keq?”- mendoi. Nuk dallohej për një kujtesë të mirë, por i vinte më
keq për veten, se kujtonte vetëm çastet dhe ngjrjet më të hidhura. Donte t’I thithte
nga rrudhat e trurit si thithte dikur pluhurin mbi ndenjëset e veshura me damask
gri në jeshil të dhomës së ndenjies me pluhurthithësen elektrike. E shoqja nuk i
prekte me dorë fshesën dhe pluhurthithësen elektrike. “Ja përsëri nuk e largova
dot nga mendja. Më mirë po ul ndenjësen e makinë e përpiqem të kotem për pak
kohë. Nuk ka përse të cfilitem ende prej saj.”
....
No comments:
Post a Comment