Kujdes drerin!
Mos godasësh atë dhe të voglin kaproll
Ndërsa pyejve nxiton,
Në gjurmët e grabitqarëve të tjerë,
Që kanë rrëmbyer mëngjeset para teje.
Në bardhësinë vrasëse të brymës,
Një e errët shtëllungë,
Që i ngjan një reje,
Por është një trumbë korbash,
Që ulen e ngrihen
E përsëri ulen,
Me sqepa të çukasin,
Atë që lanë pas ata që aget vrasin
E bashkë me të
Nxitimthi godasin,
Të voglin kaproll rrëpirës.
Unë rrekem të tremb shpendët gjakpirës,
Trumba e të cilëve i ngjante një reje,
Ndërsa ulej mbi ato mbeturina preje,
Dhe më kujtonte vdekjen plot tmerr,
Në buzë pyllit në terr,
Pikërisht në çastet,
Kur dita rrugën merr.
No comments:
Post a Comment