7 vjet nuk janë pak!

Pas një periudhe të gjatë je në gjendje të shohësh ndryshimet në një qytet, të cilin e njeh mirë. Gjithshka është më e prekshme. E vërtetë. E ndryshme nga ajo që sheh nëpër foto dhe video në mediat tradicionale dhe në ato sociale. Gati e lakuriqtë, por jo transparente. Më e thjeshtë, por edhe më e mistershme. Me botën e nëndheshme të lidhur me administratën dhe me tregime të pabesueshme, që të shiten si të vërteta.

Mbi të gjitha në mendje të shkojnë me dhjetra pyetje. Pyetje të lehta e të vështira, pyetje, që sjellin të tjera pyetje, dhe arrin të ndjesh që një realitet të cilin po qe se nuk e jeton gjatë është i vështirë për tu kuptuar. Shumë shumë mund të arrish vetëm të krahasosh me atë çka qënë herën e fundit ose ta vesh krahas jetës në të cilin jeton vetë. Ky krahasim i fundit nuk sjell asnjë dobi, por do s’do, të shtjellohet në mendje.

C’farë ndodh në Korçë? A jetohet më mirë? Si do jetë e ardhmja  e qytetit dhe njerëzve brenda tij? Por këto pyetje pasohen nga të tjera si: Mbi ç’parametra duhet bërë vlerësimi? Të ardhurat për familje? Fuqia blerëse? Optimizmi i banorëve? Dëshira për të mos u larguar nga vendbanimi? Mortaliteti infantile?

Ka një përshtypje të parë: Në Korçë,( si në gjithë Shqipërinë) po formohen klasat. Ata, që ngasin makina janë më të qetë se shtatë vjet më parë, kurse këmbësorët duken më të nervozuar. Nëpër trotuare ka më pak buzëqeshje. Edhe më shumë thinja. Njerëzit më duken çuditërisht të zbardhur, a thua se përdoret pak bojë flokësh. Ndoshta edhe vështrimi më has vetëm në fytyra të njohura, që janë shtatë vjet më të moshuar, se nuk më ndodh e njëjta gjë në Greqi. (Ushqimet me pesticide do hidhet dikush që e gjen çdo spjegim në tregëtarët e pandershëm dhe në mungesën e kontrollit nga nëpunësit e korruptuar.) A janë shtuar lezbiket? Edhe kjo çshtë një pyetje që më kalon vetëtimthi në mendje, por nuk guxoj të pyes ndokënd se mos më shohin shtrembër.

Pyetje pa përgjigje, që nuk mund të kenë përgjigje, ose që mund të kenë përgjigje kontradiktore. Po a është e mundur të kuptosh gjë pa bërë pyetje? Pyetje që ndjekin njëra tjetrën, pyetje të kota, pyetje idiote, pyetje të padobishme, që mund të sjellin edhe përgjigjen universale: “Po, normal!” “Normale”, që është gjëja më e paqëndrueshme në një shoqëri në ndryshim të rrufeshëm.

(vijon)