Në ç’pikë të zhvillimit shoqëror jemi?

Nëse flasim për vendet që njohim mirë, ose zenë më shumë vend në media, shoqëria njeëzore ndodhet në një stad shumë delikat të saj. Duket se është në një pikë, kur paqja dhe zhvillimi mund të përmbysen nga ngjarje të padëshërueshme, që mund të dalin në mënyrë të frikshme nga kontrolli i njerëzve dhe institucioneve të ngritura prej tyre.
“Dehja” e shoqërisë nga neoliberaizmi dhe globalizmi i pas Luftës së Ftohtë ka dhënë shenjat e para të “dhembjes së kokës”, “helmimit” dhe “ç’orientimit”. Ndjehen prirjet ndaj një nacionalizmi shkatërrues si ai i fillimit të shekullit të XX-të. Ndjehet domosdoshmëria për tu larguar nga ideologjitë klasike të së majtës dhe të së djathtës. Por mbi të gjitha ndjehet një lloj konfuzioni në qëllimet në jetë dhe dëshirat se si e duam botën tonë dhe shoqërinë njerëzore.
Nëse shkon të rinjtë, të cilët “by design” janë shtresa e shoqërisë, që kërkon ndryshime, të duken të mpirë dhe njëkohësisht të kënaqur.
A është kjo jeta që ëndërrojn?
Një të dashur, rroba të shtrenjta firmash, party në fundjavë me shumë alkol dhe seks dhe kaq?
Punojmë pesë ditë në javë për të gëzuar fundjavën dhe vazhdojmë në këtë mënyrë ciklin deri sa të martohemi. Pa vrarë shumë mendjen se kjo jetë mund të rrezikohet pikërisht nga mpirja dhe indiferenca jonë?
Pa menduar se burimet natyrore kanë një fund dhe ndoshta për fëmijë e fëmijëve do ketë “apokalipsis”?
Mbi të gjithë, në mendjen e një pjese të mirë prej tyre (e kam fjalën për të rinjtë në Amerikën e Veriut), qëndron pasha e kredive të studimeve ose e kredive që do marrin për të pasur një shtëpi dhe një makinë të mirë.
Idea (jo krejt pa bazë) e të jetuarit të çastit duket se mbizotëron jetën e tyre duke i kthyer në “skllevër të çastit”. Pa menduar se si ecën shoqëria, se nga vijnë të mirat material të një vendi dhe nëse mund të rrezikohet paqja e sotme në vendet e zhvilluara.
Pa e futur veten në ata, që mendojnë se fajin e ka politika dhe politikanët, edhe pse I përçmoj pjesën më të madhe të tyre, mendoj se rrënjët e pasigurisë, të një konflikti të madh të mundshëm, të shkatërrimit të ekosistemeve, janë pikërisht në “dorëzimin tonë ndaj neoskllavërisë“.

(vijon)