-Ku ishe?

-Ku ishe?

-Kur?

-Para një ore.

-Nuk mund ta them me saktësi. Deri në gjysëm ore mbaj mend.

-Ku ishe atëhere para gjysëm ore.

-Pikërisht në gjysëm orëshi më fshihet gjithshka të thashë. Për tridhjet minutat e fundit mund të të tregoj me hollësi.

-Mos u trego më i zgjuar se ç’je. Për tridhjet minutat e fundit nuk kam pse të të pyes se ke qënë këtu.

-Ashtu? Nuk e vura re orën. Ti duket e ke vënë.

-Po e vura.

-Do kishte qënë më mirë të më kishe pyetur sa hyra.

-Doja të tregoje vetë.

-Nga ta dija se doje të dije. Ti nuk më pyete.

-Ti sikur i di të gjitha?!

-Ato që do ndodhin se e tashmja është e vështirë për tu kuptuar.

-Ti vjen nga e ardhmja.

-Nuk di se nga vij. Ose më mirë nuk më kujtohet.

-Po ku shkon e di?

-Edhe mund.

-Pse edhe mund?

-Sepse nuk jam i sigurt.

-Po pas tridhjet minutash mund ta dish?

-Se ç’do ndodhë pas tridhjet minutash apo të di ku do shkoj?

-Të dyja.

-Nuk mund të jenë të dyja.

-E pse jo?

-Se janë dy gjëra të ndryshme.

-Kjo nuk do të thonë që nuk mund të jenë.

-Kjo do të thotë që nuk mund të jap të njëjtën përgjigje për të dyja.

-Jep dy të ndryshme nëse nuk mjafton një.

-Filloi dëbora.

-Nuk do të më thuash se ku ishe?