Heshtja

Heshtja nuk është e qelqtë.

E rëndë si dheu

Edhe pse papeshë.

E padepërtueshme

Si asnjë lëndë tjetër

Ndaj nuk mund të jetë e kuptueshme,

Sepse as rikthen gjurmën e shurrdhët

Të tingujve që dalin prej kordave që nuk dridhen.

Mundohem larg të nis vështrimet

Mbase mund të lenë shënjë

Tek sytë e tjerë,

Që fshehtazi më vidhen.

Heshtja është si deti,

Me pafundësinë dhe valët e saj.

Në mosbëzajnen e thellësive

Të bën të ndjesh se nuk janë fjalët,

Por drita që ndih për të kuptuar.

Dhe në të magjishmin mostingëllim të Universit

Pa bujë ndërthurremi,

Ndërvrepojmë,

Shihemi,

Përkundemi deri në të shuar.