E vrullshme është era në tropik
Ndërsa bunaca gjithshka ka mbështjellë,
Dhe ngjitur mban qëniet,
Si grimcat e rërës,
Veç kur dikush ngrihet me vërtik,
Dhe të tjerët e ndjekin,
Goditur nga pllackat e shiut
Dhe vërshëllimat e erës.
Duket sikur oqeani
Shpirtin e copëtuar
Nga të njerëzve marrëzira,
E gulçon.
E
nxjerr,
E
hedh zemëruar
Mbi mëkatarët e xhveshur
Me gjokset e nxira,
Që epshet mbledhur qyteteve
Në breg kanë derdhur.
Tani strehë kërkojnë,
Nën pemët erëmira,
Furisë të ujit qullur,
Prej bubullimës trembur.
Ndërsa ne gajasemi,
Sa çmendurisht qeshim,
Nën gjethen tejet shpuar,
Ti ëmbëlsisht më rrok.
Përmbysur është qielli,
Përkulur trungu i palmës,
Përputhur janë buzët,
Mbi të qullurin hamok.
No comments:
Post a Comment