Marshon Shqipëria demokratike me dy këpucë të majta.

Për hir të së vërtetës, duhet thënë , që këpucët janë po aq 

të majta sa edhe të djathta. Ve], që janë shumë të ngjashme, ndaj edhe Shqipëri
e shkretë, e ka të vështirë rrugën drejt Europës. Bile gati gati sa nuk
qorrolliset.

Ndoshta nuk kishte si të qe ndryshe, përderisa Hoxha me bandën
e tij ja kishte future këmbët në një këpucë të shqyer të majtë, me të cilën
Shqipëria nuk mund të bënte tjetër, ve]se të rrinte në vend. Përgjithësisht,
nga materiali i vjetëruar i Partisë së Punës, u qepën një palë të reja, të
cilat i nevojiten për të ecur normalisht ]do shoqërie që funksionon bazuar në
rregullat e demokracisë dhe të ekonomisë së tregut. Nj[ra duhet t[ ishte e
majt[ dhe tjetra e djatht[.

Edhe pse bipolarizmi, nuk është zgjidhja perkryer politike në një demokraci normale,(shembujt e ndryshëm të Anglisë, Francës, Amerikës, Kanadasë, Italisë e dëshmojnë këtë), politika vazhdon të konsiderohet e ndarë në të majtë dhe të djathtë dhe kjo jo thjesht për lehtësim studimi. Brenda shoqërive gjithnjë ka pasur dhe do ketë forca konservatore, që mundohen të mbajnë të
konsoliduar vlerat e arritura dhe liberal-progresiste, të cilat duan të bëjnë
ndryshime të shpejta. Për të mbajtur një drejtpeshim në ecje, nëpërmjet zgjedhjeve,
automatikisht, shoqëria alternon(jo me të njëjtën shpeshmëri), në pushtet të
majtën dhe të djathtën.

Nuk dua të zgjatem në historinë e krijimit të dy partive kryesore shqiptare, se për to është shkruar shumë duke I quajtur si të mbushura me bllokmenë apo ish-sigurimsa, si banda kriminale etj.etj.

Duam apo nuk duam ne, këto janë dy partitë e strukturuara më mirë dhe që kanë mbështetjen më të madhe në popull. Ky(së bashku me mediat, që ju sherbejne)është i joni ‘establishment”, deri sa të organizohen pati dhe lëvizje të reja politike, populiste apo normale.

Zgjedhjet, që po afrohen, ]uditërisht po bëjnë të kundërtën e asaj, që ndodh në botën perëndimore në prag zgjedhjesh. Rama bën politikë gjithnjë e më djathtas, ndërsa Basha-Berisha tentojnë të shkojnë sa më majtas.

Reforma e gjyqësorit, që duhet të ishte një kauzë e të djathtës, kundërshtohet deri në bllokim nga Partia Demokratike, ndërsa bajraku i nacionalizmit, monopol  të djathtave,
valëvitet më me furi nga Partia Socialiste.

Reforma arsimore, e cila ju jep dorë privatëve, kundërshtohet
jo vetëm nga ekstremi i majtë, por edhe nga e djathta.

Ligji për importin e plehrave, që duhet të miratohet nga e djathta, sillet në kuvend dhe argumentohet si ndihmë ndaj biznesit nga qeveria e majtë dhe hidhet poshtë nga presidenti i djathtë.

Koncensionet, praktikë e njohur e të djathtave, kundërshtohen
nga Basha jo vetëm për klientelizëm dhe korrupsion, por edhe se janë kundër
interesave të popullit.

Një klimë politike e tilë, i krijon votuesit të thjeshtë(jo militant) një ]oroditje të plotë, ndaj të cilës do zgjedhë ose të mos votojë ose të shesë votën qoftë edhe për 30 euro. Ai tashmë nuk di për kë të votojë, se nuk ka të qartë se ]’I sjell dobi atij nga njëra qeveri apo tjetra.

Qëndrime të tilla ]orodisin bizneset, që janë motorri lëvizës

i shoqërisë shqiptare dhe sidomos, investitorët e huaj, që nuk kanë hyrë ende në
Shqipërid dhe që panifikojnë të investojnë diku në Ballkan.

Duket, që për politikanët tanë(të korruptuar por edhe miopë), rëndësi kanë vetëm numurat.

Numuri i parave, që mund të shkëpusin nga buxheti i shtetit për xhepat e tyre.

Numuri i deputeëve, që duhen për të miratuar një ligj të caktuar.

Numuri i donacioneve për partitë e tyre, që do I marrin bizneseve.

Numuri i votive, që do fitojnë duke p[rdorur ]do mënyrë.

Por politika nuk është thjesht numura. Në rradhë të parë është
ideologji dhe parime, të cilat më pas kthehen në numura, kur i ndjek dhe i zbaton.

Kuptimi semplist i ‘yxhymit” për para, që të vijmë në pushtet, për të bërë para, jo vetëm ul besueshmërinë, por më vonë kthehet edhe në bumerang, që të shpie edhe prapa hekurave.

Ndaj të djathtës, më shumë se Pozitës, I duhet të qartësojë programin e saj të djathtë, nëse do të rikthehet në pushtet. Në të kundërt, do vazhdojë të jetë “këpuca tjetër e majtë“, gjysëm e mbathur në këmbën eShqipërisë, që pengon ecjen e saj dhe që në një ditë jo të largme do përfundojë
në kutinë e “këpucëve të vjetra”.