Pyll i ndryshkur vjeshte
Dhe një gozhdë në rrotën e pasme ngulur.
Qielli i rëndë më arrin deri në grykë
Dhe më mbyt me të tepërt ajër
Nuk ka maja malesh ku të varet,
Zogjtë kanaleve janë ulur
Dy gra vrapojnë në varret.
Trishtimi ka përpirë rrugët
Dhe më ka arritur deri në kërcij,
Sa shumë dua
Dhe sa frikë kam të vij!
Si mund ta ngre qiellin
Të tremb e të kap zogjtë aq poshtë ulur,
Krahëve të tyre të kapem
E pas të le pyllin e ndryshkur
Dhe këtë makinë
Me gozhdë në rrotën e pasme ngulur?
No comments:
Post a Comment