Shpërbërja e Partisë Socialiste

Partia Socialiste e Shqipërisë, nuk është tashmë as Partia e Punës dhe aq më pak një Parti e Majtë Europiane. Bile nuk funksionon as si një parti e zakonshme europiane. Këtë gjë të njohur e ridëshmuan edhe ngjarjet e fundit të nisura me nismën e Ben Blushit për zgjedhje të Kryetarit në Kongresin e saj të ardhshëm.

Duke u ngritur mbi bazën e një Partie Bolshevike, në një sistem parti-shtet diktatorial, sigurisht që nuk kishte se si të trashëgonte demokraci të brendëshme, gjë që është themeltare për partitë e majta dhe të djathta europiane, të cilat janë bashkësi të njerëzve të lirë dhe të barabartë, që grumbullohen rreth nje programi ideo-politik, që përputhet me interesat, formimin dhe kulturën e tyre.

Ndaj(si e kam shkruar edhe më parë) Partia e Punës, për interesat e vendit, duhet të ishte shpërbërë në vitin 1992.

E megjithatë, kjo nuk ka nfodhur ndaj është e padobishme ta përsërisim 24 vjet më vonë.

Sot kjo “parti” është një lloj bashkësie pa ideologji të qartë, me një statut që nuk respektohet, por që ka sjellë në pushtet me anë të votave një grup politikanësh sundues-grabitqarë, që drejtojnë vendin duke mbushur xhepat e tyre dhe të miqve. (E njëjta vlen edhe për dy partitë e tjera të mëdha.) Pra është një lloj makine që siguron vota dhe asgjë më tepër. Lufta bëhet se kush do ketë në dorë çelsat e kësaj makine.

Këtu është edhe synimi i deputetit Blushi. Ai më mirë se kushdo e di që kjo “makinë“ nuk mund të përmirësohet, bile e di se këtë rradhë as mund të shtjerë në dorë çelsat e saj, por bën përpjekje, për të fajësuar ‘drejtuesin” e sotëm të “makinës”, për të kosoliduar pozitën e tij para të huajve e për të mbetur një aktor kryesor në politikën shqiptare.

A është e dobishme për vendin përpjekja e Blushit?

Përpjekja e Blushit, si çdo përpjekje qoftë fëminore për demokratizimin e vendit dhe jetës politike nuk është e dëmshme. E megjithatë, duke u marrë me degët dhe jo me rrënjët e problemit, ajo bëhet edhe më utopike dhe më pak e dobishme se nuk këmbëbgul në atë ç’ka ndodh në të vërtetë në të Majtën shqiptare: Dy parti të drejtuara nga oligarkë anti-antikomunistë, të cilëve nuk ju bëhet vonë as për sindikatat, as për mbrojtjen e të dobtëve, as për shpërndarje më të mirë të të mirave material dhe për asgjë tjetër që aspiron e Majta në vendet e zhvilluara.

C’duhet atëhere të bëjë Blushi ose Blushët e tjerë?

Duket vërtet si një gjë e paarritshme, por mund të jetë më e lehtë se reformimi i Partisë Socialiste.

Përpjekje për ta shpërbërë.

Kjo do kohë, përkushtim ndoshta edhe mbështetje financiare, gjëra që ju mungojnë sot politikanëve shqiptarë. Por shembujt e Podemos, apo “Cinque stelle”, apo edhe durimi i Bernie Sanders mund t’I ndihmojë.

Shpallja e një programi të qartë të majtë, demaskimi i tre partive kryesore dhe udhëheqësve të tyre të korruptuar, duke krijuar besim tek rinia universitare, intelektualët e mënjanuar, shtresat e varfra e të tjerë, mund të bëjë që shumë shpejt të fillojë shkërmoqja e Partisë Socialiste.

A do duhen për këtë një, pesë apo dhjetë vjet. Këtë e tregon koha, por me gjendjen ekonomike të Shqipërisë nuk është çudi të ndodhë shumë më shpejt. Nëse synimi është i qartë dhe përpjekjet e besueshme.

Në të kundërtën periudha Berisha-Rama do zgjatë edhe 25 vite të tjerë.