Putheshim prapë

Ne duheshim dhe grindeshim dhe duheshim sërish

Ndoshta shpesh ndodh kështu në kësi dashurish

Përzjerë ëmbëlsia me gjithfarëlloj marrëzish

Dhe putheshim prapë.

Askurrë nuk kishim gjetur tek njerëz të tjerë,

Kaq lloj vogëlësirash, kaq gjëra pa vlerë,

Që na sillnin hare, nuk ndjeheshim të mjerë;

Ndaj putheshim prapë.

Dhe fundi i jetës dukej shumë e shumë i largët,

Dhe dhimbja më e madhe në shpirt ndjehej e mpakët,

Acari i janarit nuk ishte aq i mardhët

Se putheshim prapë.

Tashmë mollëzat rrudhosur nga lotët që janë derdhur,

Kujtimet zënë ç'ngjyrosen në një album të zverdhur,

Dhe zëri i Muskurit më tingëllon i mekur

Më s'puthemi prapë.