Fund tetori

Mbetur mes një trotuari të ftohtë tetori,

Dhe gërvishtjeve të një harku violine,

Mbi tela të keqtendosur.

Plagët deti i kripur dot s’i përthan,

Janë të thella,

Vragët e zemrës së plagosur,

Kaq tmerrësisht të ndryshme

Nga hijeshia e një rime.

Krejt i prishur ritmi i rrokjeve

Dhe cipa e timpanit ku dikur trokisja,

Sa shpejt erdhën thatësia dhe fundi,

Sa të zbehta tingëllimat,

E largët nisja

I kotë mundi.

Në kët breg të shkretë leshterikë mbushur,

Një thirrje e shurdhët.

Më nxorri.

Më la mbetur mes gërvishtjes të një violine

Dhe një trotuari të ftohtë tetori.