Shprehja “je uon!”, i atribuhohet një mësuesi gjimnazi, i cili për arsye jo të njohuara mirë, kishte një theksim të çuditshëm të shumë fjalëve shqip. Ajo që theshte në këtë rast dhe që nxënësit e kuptonin, ishte “je vonë!” dhe i drejtohej një nxënësi të zellshëm, që edhe pse kishte rënë zilja e fillimit të mësimit dhe mësuesi ishte në klasë, këmbëngulte për tu bashkuar edhe ai me nxënësit e tjerë në mësim. “Je uon!” u përsërit disa herë dhe mbeti si refren i një brezi 4 vjet para nesh. Qysh prej më shumë se 50 vjetësh ende e përdorim mes të njohurve tanë.
Kjo më shkoi ndërmend dje, kur dëgjova se prokurori Dumani i ka kërkuar Kuvendit heqjen e imunitetit të Bela Ballukut.
Mandati i Dumanit mbaron pas disa ditësh dhe ai nxitoi të “hakmerrej” ndaj Gjykatës Kushtetuese dhe Ramës, që patën bllokuar pezullimin nga detyra të zëvendës kryeministres.
Po pse është i vonuar ky veprim i Dumanit?
Veprimi inatçor i Dumanit (dhe prokurorit Premçi) është i vonuar dhe qesharak, sepse heqja e imunitetit mund të ishte kërkuar dy javë më parë, kur Balluku u pezullua nga detyra dhe ju ndalua dalja jashtë vendit prej Prokurorisë së Dumanit dhe Gjykatës së Posaçme.
Eshtë i vonuar dhe njëkohësisht i dështuar, sepse reparti ushtarak i deputetëve të PS-së ka për të votuar kundër heqjes së imunitetit.
Unë nuk di se ç’mendon juristi Dumani kur merr vendimi të këtij lloji, që përforcojnë profilin e tij si prokuror i pakorruptuar por njëkohësisht mendjengushtë dhe abuzues i fuqisë që i jep detyra. Por e gjykoj të vonuar dhe të prapambetur, sepse ka zellin dhe vendosmërinë e prokurorëve të Diktaturave. Nuk dua të aludoj se ai i shërben Drejtuesit të administratës shqiptare, por një sërë veprimesh të tij gjatë periudhës trevjeçare dëshmojnë se është larg figurës së një prokurori modern të një vendi perëndimor. Kuptohet që ai do ishte produkt i bashkësisë së juristëve shqiptare dhe mentalitetit të saj, por për fat jo të mirë, i përkiste pjesës më “fondamentaliste” të saj.
Arrestimet e shumta, mbajtja në burg e Metës dhe Veliajt duke luajtur me afatet, arresti i gjatë shtëpiak i Berishës janë disa nga shembujt që e dëshmojnë këtë.
Kundërshtarë të tezës sime mund të thonë se Dumani ka pasur vazhdimisht mbështetjen amerikane, si dhe të opinionit publik shqiptar. Për të dytin mund të them se ka një kulturë të pakët juridike për shkak të kohës së gjatë nën Diktaturë dhe të shkeljes në atë kohë me të dyja këmbët të çdo të drejte të njerëzve që përballeshin me ligjin. Ndaj dhe eksitohet dhe brohoret kur tringëllojnë prangat për politikanët e lartë të korruptuar.
Për të parët them se duan të arrijnë një qëllim – frenimin e korrupsionit arrogant të Rilindjes- dhe për këtë nuik e gjykojnë të nevojshme të përmendin në deklaratat e tyre nevojën për standarte perëndimore të Prokurorisë së Posaçme.
Por Dumani është i vonuar edhe për diçka tjetër tepër thelbësore. Nëse vërtet në kokën e tij ai donte t’i ngjante një paladini të ligjit që nuk ndalet para asnjë force pushteti, ai duhet të kishte luftuar krimin zgjedhor, që e ka bërë kaq të fortë pushtetin e Ramës. Në kohën që Eduini kontrollon Kuvendin dhe jo vetëm lejon apo ndalon heqjen e imunitetit të deputetëve sipas dëshirave dhe interesave të tij, por mund të ndryshojë edhe ligjet që kanë të bëjnë me SPAK-un, është qesharake të hiqesh si protagonist.
Ndaj Dumani është “uon” dhe modeli i tij i prokurorit është i prapambetur dhe jo efikas.
Ai ka të bëjë me shtimin e frikës nga Ligji dhe jo me shtimin e respektit ndaj tij. Në një shoqëri moderne këto dy nocione janë shumë larg njëra tjetrës.
No comments:
Post a Comment